รามเกียรติ์ฉบับย่อจังหวะนรก ช่วงที่ 2 ตอนที่ 11
“ The Monkey of The Ring…ถวายแหวนพะย่ะค่ะ”
ฝ่ายทศกรรฐ์ตั้งแต่ได้นางสีดามาไว้ในสวนอุทยาน ก็ไม่เป็นอันทำอะไร ไม่ว่านางอัคคีหรือนางมณโฑสาวสนมกำนัลในล้วนไม่นำพา เอะอะก็ให้แจ้งเสนาว่าจะไปอุทยาน เทียวไล้เทียวขื่อจะรับนางสีดามาเป็นอัครมเหสีให้ได้ บรรดาเสนามารก็จัดทัพใหญ่ออกไปสวนขวัญทันที...
พอมาถึงทศกรรฐ์ก็เข้าไปชิดใกล้นางสีดา ยิ้มพลางเอ่ยบอกรักหนักหนา
รักสุดชีวิต ลืมผัวเก่าซะเถอะ ได้แต่ร่อนเร่อยู่ในป่า สมบัติพัสถานก็ไม่มี ไม่ควรคู่กับน้องเลย วันนั้นไปตามกวางทองเสียงร้องอื้ออึงให้ช่วยอยู่กลางป่า ป่านนี้คงถูกกวางขวิดตายแล้ว อย่าเศร้าโศกเสียใจไปเลย
หันมาสนใจพี่ดีกว่า ทั้งปราสาทสมบัติพัสถาน อีกทั้งหมู่สนมกำนัลแปดหมื่นสี่พันนาง พี่พร้อมจะยกให้เจ้าเป็นเมียใหญ่เหนือใคร เห็นใจเค้าเถอะนะ...นางสีดาได้ยินคำทศกรรฐ์แล้วยิ่งเจ็บแค้นแน่นอกซะยิ่งกว่าใบเตย กลั้นความแค้นไว้ไม่ได้ กิ่งไม้ที่ถืออยู่ก็เอาปักลงดินแล้วด่าไม้ประชดยักษ์ไปว่า "อ้ายไม้จัญไรอัปรีย์ ไฉนมึงจึงมาดูหมิ่น พระทรงศิลป์คือองค์อวตารมาเพื่อผลาญโคตรยักษ์ ซึ่งเบียดเบียนโลกให้เดือดร้อน ตัวมึงถึงมีสิบหน้าก็จะตายไม่เหลือ เมื่อวันไปลักกูมาหากไม่รีบหนี ป่านนี้คงจะตายเสียด้วยศรชัยของพระจักรา"...
นางสีดาเจ็บช้ำกับคำกล่าวของทศกรรฐ์ ไม่มองหน้าทศกรรฐ์แต่กลับถ่มน้ำลายลงไปที่ไม้ด่าซ้ำว่า "เหวย! อ้ายไม้ริยำ ตัวมึงอย่ามาเจรจามากไปเลย กูคือมารดาเทวาสุรารักษ์ ทั้งไตรจักรย่อมเคารพนบนอบ กูไม่ใช่หญิงชั่วช้าสามานย์จึงจะยินดีด้วยคนอย่างมึง มาตรแม้นว่ากูจะตายก็เอาไว้ยศไม่ให้อับอายขายหน้าโลกได้"...
ทศกรรฐ์เห็นนางสีดาผินหน้าด่าไม่ใยดี หมดปัญญาไม่รู้จะคิดจะพูดอย่างไร จำใจลานางกลับออกมา พอมาเห็นนางสนมกรมนางทั้งพันที่ให้อยู่รักษานางสีดา ก็ให้โมโหกระทืบบาทแผดเสียงดังฟ้าผ่าว่า อีพวกเหล่านี้ ให้คอยดูแลนางสีดาทำไมไม่ว่าวอนให้นางโอนอ่อน ทีหลังเป็นอย่างนี้อีกพวกมึงต้องตาย ว่าแล้วทศกรรฐ์ก็ขึ้นรถกลับเข้าเมือง...หนุมานเที่ยววนเวียนอยู่ในวังจนทั่วก็ไม่พบนางสีดา จึงกลับไปหาฤๅษีนารทมุนีอีกครั้งเพื่อถามข่าวคราวเรื่องนางสีดา ฤๅษีก็สงสัยว่าเจ้าเองเป็นเพียงลิงป่าเหตุไฉนจึงสนใจใครรู้เรื่องของนางสีดานัก หนุมานจึงตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้พระนารทฤๅษีฟัง พระฤๅษีทราบเรื่องแล้วก็ดีใจเป็นล้นพ้นที่เหล่ายักษ์อสูรร้ายจักต้องตายลงด้วยศรแห่งพระนารายณ์ จึงอวยชัยให้พรแก่หนุมานแล้วบอกว่านางสีดาถูกจับไปกักขังอยู่ที่สวนขวัญ หนุมานกราบลาพระนารทมุนีฤๅษีแล้วก็เหาะไปยังสวนขวัญทันที...
บริเวณสวนขวัญในตอนนี้มีแต่เสียงร้องไห้ดังระงมไปทั่วทั้งบริเวณ
นางสนมบ่าวไพร่นั้นต่างร้องไห้โศกาเพราะกลัวตาย
บางส่วนก็เข้าไปเจรจาข่มขู่ให้นางสีดาเห็นแก่ชีวิตพวกตนบ้าง
ยอมเป็นชายาของทศกรรฐ์เสียเถอะ ส่วนนางสีดานั้นลำบากใจเสียยิ่งกว่าใคร
หากตนไม่ยอมเพียงคนเดียว อีกพันชีวิตก็ต้องสูญสิ้น แต่หากนางจะยอม
ก็สิ้นเกียรติผิดต่อพระราม คิดดังนั้นนางจึงตัดสินใจรอให้นางสนมกำนัลหลับกันเสียทั้งหมดแล้วจะผูกคอตาย...
เมื่อถึงเวลาโพล้เพล้ เหล่านางสนมล้วนหลับสลบไสลจากการร้องไห้ นางสีดาจึงย่องออกมายังต้นโศกใกล้ศาลา
เหนี่ยวโหนกิ่งโสกกล่าวรำพันถึงพระรามพร้อมฝากพระรามพระลักษณ์กับเทพยดาแล้วจึงผูกคอตาย
จังหวะเดียวกับที่หนุมานผ่านมาเห็นเข้าพอดีจึงเข้ามาแกะพระภูษาทรงจากคอนางสีดา แล้วจึงอินโทรดิวซ์ฮิมเซลฟ์แนะนำตัวว่าตนนั้นชื่อว่าหนุมาน
ได้รับคำสั่งจากองค์พระรามให้มาช่วยเหลือนางสีดา
พร้อมทั้งให้แจ้งแก่นางสีดาว่าพระรามนั้นทั้งรักและเป็นห่วงจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ
ขณะนี้กำลังระดมไพร่พลเพื่อยกทัพมาช่วยเหลือ
นางสีดาได้ฟังใจหนึ่งก็ตื้นตันในความรักที่พระรามมีให้กับตน
แต่อีกใจหนึ่งก็ระแวงว่าเป็นแผนการของทศกรรฐ์
จึงบอกกล่าวให้หนุมานยืนยันว่าสิ่งที่พูดมาเป็นความจริง...หนุมานจึงถวายผ้าสไบที่นางสีดาฝากไว้กับลิงป่าและธำมรงค์วิเศษที่ทศกรรฐ์ขว้างใส่สดายุพร้อมทั้งคีย์เวิร์ดลับที่พระรามบอกไว้ว่า “รักนะจุ๊บุจุ๊บุ” ไม่ใช่!!! โค้ดลับที่ว่าคือ พระรามหลงรักนางสีดาตั้งแต่แรกเห็นที่ช่องพระแกลก่อนจะเข้าพิธียกพระมหาธนูโมลี นางสีดาได้ยินดังนั้นก็พลันน้ำตาไหล ความหวาดกลัวทั้งหลายหมดสิ้นไป เพราะมั่นใจว่าพระรามจะต้องมาช่วยตนได้อย่างแน่นอน จากนั้นจึงเลิกคิดจะผูกคอตาย แล้วมาพูดคุยกับหนุมานถึงเรื่องราวต่าง ๆ ในช่วงที่ตนเองถูกลักพาตัวมา...
หนุมานทูลขอให้นางสีดากลับไปพร้อมตน
โดยจะขยายร่างกายให้ใหญ่โตและให้นางสีดานั่งไปในอุ้งมือ
แต่นางสีดากลับปฏิเสธโดยให้เหตุผลว่าเกรงจะถูกติฉินนินทา เป็นเรื่องยักษ์ลักมาลิงพาไป
พระรามก็จะเสื่อมเกียรติว่าไม่สามารถชิงตัวหญิงคนรักด้วยตัวเองได้
อีกทั้งอาจเกิดความระแวงสงสัยในตัวนาง
หนุมานเห็นจริงดังนั้นจึงให้นางสีดารอทัพพระรามอยู่ที่นี่
ส่วนตนจะรีบกลับไปรายงานพระรามทันที ขอให้นางสีดารักษาตัว...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น