รามเกียรติ์ฉบับย่อจังหวะนรก ช่วงที่ 2 แพทช์เสริม
“หนุมาน อิน วันเดอร์ แลนด์”
จริง ๆ ตอนนี้ไม่มีก็ได้ ไม่มีเนื้อหาสำคัญอะไร
เพียงแต่เสียดายรูป 5555 ไหน ๆ หามาแล้วก็ทน ๆ ดูเอาหน่อยก็แล้วกันนะ...
พอหนุมานเสกคาถานิทราเสร็จเรียบร้อย ก็ถึงเวลาสำรวจปราสาทหานางสีดากันแล้ว
หันรีหันขวางอยู่ครู่หนึ่งก็เผ่นแผล็วเข้าไปยังปราสาทใกล้ ๆ
กลับกลายเป็นว่าเจอพิเภกกับนางตรีชาดาไปเสียฉิบ...
ครั้นเปลี่ยนมาเข้าปราสาทอีกหลัง
ก็เจอเข้ากับกุมภกรรณและนางจันทวดีซะอย่างนั้น...
ปราสาทหลังที่ 3 ก็เป็นของอินทรชิตและนางกันยุมา...
มาถึงหลังสุดท้าย หนุมานก็คิดว่าต้องใช่
ต้องใช่แน่ ๆ มันเป็นอะไรที่พูดยาก ต้องให้เธอแก้ ว่าแล้วก็เตรียมตัวอุ้มสาวกลับไปฝากเจ้านายได้เลย...
ปรากฏว่าผิดคาดอีกแล้วครับ
ไม่ใช่แค่ว่าไม่ใช่สาว แต่เป็นจอมยักษ์ทศกรรฐ์นอนกกนางมณโฑสบายอารมณ์กันไป...
หนุมานเห็นแล้วก็คิดได้ว่า
หากนี่เป็นปราสาทของทศกรรฐ์ นางสีดาต้องซ่อนอยู่ในปราสาทหลังนี้นี่แหละ
คิดแล้วหนุมานก็พุ่งตัวเข้าห้องนั้นออกห้องนี้
ค้นทุกซอกทุกมุมแทบจะรื้อพรมดูกันเลย แต่สุดท้ายก็ไม่เจอ
ใจนึงก็อยากจะจ้วงทศกรรฐ์ให้ตายคามือให้สมแค้น แต่หากทำเช่นนั้นก็ไม่ได้นางสีดากลับมา
คงต้องอาศัยสะกดรอยทศกรรฐ์เพื่อให้ได้รู้ว่าลักนางสีดาไปอยู่ที่ไหนกันแน่
และแล้วหนุมานก็เหาะออกจากเมืองไปแล้วจึงคลายมนต์สะกด...
หนุมานคิดว่าตนเองต้องอยู่ที่เกาะนี้อีกสักพัก
หากจะมีที่ไหนปลอดภัยจากเหล่ายักษ์ ก็คงต้องเป็นที่อาศรมของพระนารทฤๅษีนั่นแหละ
คิดแล้วก็เหาะไปยังเขาโสฬสเป็นรอบที่ 2...
ขณะนั้นเป็นเวลารุ่งเช้าพอดี
หนุมานเจอหน้าพระนารทฤๅษีก็นึกขึ้นมาได้ว่า ‘เอ๊ะ! ถ้าเกิดท่านนารทมุนีทราบเรื่องนี้
เราก็คงไม่ต้องไปเสี่ยงสะกดรอยทศกรรฐ์สินะ’ ว่าแล้วหนุมานก็เปรย
ๆ กับฤๅษีนารทมุนีว่าตนนั้นเคยได้ยินเกี่ยวกับหญิงสาวที่ทศกรรฐ์ลักพามา
ท่านฤๅษีเคยได้ยินเรื่องนี้บ้างหรือไม่
ตอนนี้นางอยู่ที่ไหนกันน้าอยากรู้ว์ว์ว์ว์...
พระนารทฤๅษีตอบว่า ถึงแม้ตนอยู่เมืองยักษ์แต่ก็ไม่ได้ติดต่อกับพวกยักษ์ แต่ก็พอรู้ว่านางสีดานั้นเป็นเมียพระราม ทศกรรฐ์ไปลักมาไว้ที่สวนขวัญ แต่ด้วยความสงสัย
พระฤๅษีก็ถามหนุมานกลับไปว่า เจ้าเองเป็นเพียงลิงป่ามาถามถึงนางสีดาด้วยเหตุอันใด หนุมานจึงเล่าความจริงทั้งหมดให้ฟัง เมื่อพระนารทฤๅษีทราบเรื่องโดยตลอดแล้ว ก็มีความยินดีที่คราวนี้เหล่ายักษ์พาลทั้งหลายรวมทั้งทศกรรฐ์จะต้องตายด้วยศรพระนารายณ์
จึงอวยชัยให้พรหนุมานกระทำการให้สำเร็จ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น